Auto en vliegtuig, een gescheiden reis.

Op 31 juli 2018 was het dan zover. Het vertrek naar Spanje met de auto samen met mijn man en onze twee katten, Jaap en Lizzie. De kinderen volgden 2 augustus 2018 onder begeleiding van oma met het vliegtuig. De reis per auto hadden we de afgelopen twee jaren al vaker gemaakt in de zomervakantie met de kinderen. Zonder kinderen, maar met de katten was best wel een beetje apart. De katten houden er niet van om in de auto te zitten. Meestal betekent dat een ritje naar de dierenarts. Maar nu niet. Voor de katten hadden we een plek achterin de auto gereserveerd met een (zelfgemaakt) rekje, waar ze achter moesten blijven zitten. Helaas wist Lizzie toch uit te breken; op dat moment reden we door de Ardennen. Gelukkig ging ze op schoot zitten bij mij (ik was de bijrijder op dat moment) en had Jaap niet in de gaten dat hij ook naar voren kon lopen. Bij de eerste stop in Luxemburg waar we uiteraard gingen tanken, hebben we het rekje gerepareerd en Lizzie weer achterin de auto geplaatst. Tot aan het hotel in Valence bleven ze keurig achterin zitten. Alleen wel op een vieze plek: de kattenbak.

Het hotel in Valence.

Op de hotelkamer in Valence kwamen wij tot rust en de katten ook. De volgende ochtend zaten ze allebei onder het bed verstopt. We moesten nog even de hele hotelkamer “verbouwen” alvorens we ze in hun reismandje konden stoppen. Het leek erop dat ze de hotelkamer wel een prima eindstation vonden. Nadat we de katten weer op een plek achterin de auto hadden gezet, vervolgden we onze reis naar de Spaanse grens. In Frankrijk keken de katten nog even naar buiten naar de andere auto’s op de weg, maar algauw vonden ze het weer veiliger om met z’n tweeën in hun kattenbak te zitten. Nee, dit was de eerste en enige roadtrip voor Jaap en Lizzie.

Aankomst bij ons huis.

De tweede reisdag verliep goed. We konden goed doorrijden. Aan het eind van de tweede reisdag waren wij ook best wel gaar. Gelukkig is er vlak bij ons huis een kleine supermarkt. Daar heb ik snel even de eerste levensmiddelen gehaald. Die avond aten we albondigas (gehaktballetjes in tomatensaus) en tortilla (aardappelomelet). De volgende ochtend was er gelijk werk aan de winkel. Na een jaar afwezigheid moest er toch het een en ander schoongemaakt worden in huis. Helaas hebben de eerste week ook wat kakkerlakken aangetroffen.

Aankomst van de kinderen met oma.

Op 2 augustus kwamen de Lisanne en Jasper met oma aan. Een heerlijk weerzien en gelukkig hadden ze een goede reis gehad met Ryanair. Geen stakingen die dag. De kinderen waren snel gewend aan het huis en aan het zwembad. Zij willen het liefst de hele dag in het zwembad zwemmen. En met de temperaturen die we de eerste twee weken hadden, is een duik nemen in het zwembad een van de betere dingen die je kunt doen.

Opruimen en schoonmaken van de benedenwoning.

Vanaf het moment dat we in La Nucía zijn aangekomen, zijn we bezig geweest om de benedenwoning op te ruimen en op te knappen.  Op 8 augustus kwam de verhuiswagen met onze Zwolse meubels en spullen aan. Die dag was flink aanpoten in de hitte. Onze meubels die we tot nu toe gebruikten in onze bovenwoning moesten naar de benedenwoning, zodat er plaats was voor onze eigen bank uit Zwolle. Gelukkig hadden we extra hulp kunnen inhuren om de verhuiswagen uit te laden. Geen sinecure, omdat men tijdens de siësta in Spanje niet graag werkt. De verhuiswagen zou om 14.00 uur komen, maar hij was er al om 12.30 uur.  Inmiddels zijn de belangrijkste verhuisdozen uitgepakt en kan ik weer even achter de computer kruipen om dit verhaal op te schrijven. Binnenkort is de benedenwoning helemaal af en zal ik hiervan foto’s plaatsen op mijn website.

Het leven van de katten Jaap en Lizzie.

De katten zijn na één week binnenblijven ook helemaal gewend aan het huis en aan de buurt. De plaatselijke straatkatten zien met lede ogen aan dat onze tuin niet meer voor hun plezier kan worden gebruikt. Deze arme, magere scharminkels moeten het nu opnemen tegen twee volgevroten Hollandse katten. Gelukkig is er tot nu toe niet gevochten.

De eerste regen in Spanje.

De afgelopen twee dagen hebben we even flink wat regen gehad. Vanmiddag klaarde het op en omdat de temperatuur wat lager was dan vorige week besloten we om al het onkruid uit de tuin te verwijderen. Een hels karwei, omdat het onkruid van twee jaar oud is. De beloning is straks een uitje naar het tuincentrum, want er moet een complete tuin aangelegd worden. De vorige bewoners hadden niets anders gedaan dan worteldoek te plaatsen en grint er overheen te leggen. Helaas is de magie van het worteldoek allang uitgewerkt en komt het onkruid massaal omhoog. Ondanks de droogte in Spanje groeit het onkruid gewoon door. Er is dus nog voldoende (fysiek) werk te doen en de warmte van augustus maakt dat niet gemakkelijk. Maar we zetten door, want ik wil eindelijk ook een mooie tuin bij ons Spaanse huis. Nu we er permanent wonen, heeft het ook zin om de tuin aan te pakken. Ik heb er zin aan!

 

© 2018, ChrisBijs. All rights reserved.